پیش بینی جهت و مقدار تغییرات فشار خون مردان میان سال غیرفعال به دنبال تمرین هوازی و بی تمرینی

مقدمه: به دلیل احتمال بروز پاسخ های نامتعارف در فشارخون برخی افراد در سازگاری با تمرین و بی تمرینی، ممکن است نسخه های ورزش توصیه شده توسط مراجع معتبر نیازمند بازنگری باشند. در این راستا، پیش بینی مقدار و نوع پاسخ دهی فشار خون افراد در سازگاری با تمرین و بی تمرینی ضروری است. مواد و روش ها: تعداد 70 مرد میان سال غیرفعال داوطلب دارای فشارخون خفیف به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در برنامه تمرین هوازی راه رفتن و دویدن (3 بار در هفته)، به مدت 40 دقیقه و با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه (mhr) شرکت کردند و در ادامه دو هفته بی تمرینی وجود داشت. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون خی دو، کاپا، تی همبسته و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل داده ها انجام گرفت. نتایج: در هر دو مرحله تمرین و بی تمرینی، نوع پاسخ دهی فشار میانگین سرخرگی نسبت به تمرین یکسان نبود، به طوری که برخی پاسخ دهی مناسب (gr)، برخی پاسخ دهی نامناسب (br) و برخی دیگر عدم پاسخ دهی (nr) را تجربه کردند. مقادیر تمام شاخص های خطر متابولیک در طول تحقیق تغییر معنی داری یافت، ولی تغییر امتیاز z کلی خطر متابولیک (zmets) فقط در آزمودنی های gr معنی دار بود. آزمودنی های دارای پاسخ دهی مناسب نسبت به تمرین و همچنین آزمودنی های دارای پاسخ دهی نامناسب نسبت به بی تمرینی، بیشترین تعداد شاخص های خطر متابولیک را در پیش آزمون دارا بودند. همچنین مقدار اولیه فشار میانگین سرخرگی، سن، شاخص توده بدن، ldl و hdl پلاسما به عنوان مهمترین پیش بینی کننده های تغییرات فشار میانگین سرخرگی در سازگاری با تمرین شناسایی گردید. نتیجه گیری: در افراد دارای خطر متابولیک بالاتر، مشارکت در تمرین هوازی احتمالاً به افزایش فشارخون استراحتی منجر نمی شود. با این حال، به دلیل کمبود شواهد تحقیقات بیشتری در این زمینه پیشنهاد می گردد.